مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداره دانش آموزان دختر کمرو

مقدمه: شواهد نشان داده‍اند که افراد کمرو نسبت به افراد بهنجار از خودپنداره ضعیف‍تری برخوردار هستند که این امر لزوم ارائه مداخلات روان شناختی را به این دسته از افراد ضروری می‍سازد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت‍های مثبت اندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداره دانش‍آموزان دختر کمرو انجام شد. روش کار: جامعه آماری این پژوهش آزمایشی دربرگیرنده کلیه دانش‍آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود که تعداد ۴۵ دانش‍آموز مطابق با نمره برش در مقیاس تجدیدنظرشده کمرویی، تشخیص کمرویی را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونه‍گیری خوشه‍ای چندمرحله‍ای و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (۱۵ نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر سه گروه پرسشنامه خودپنداره Beck و همکاران (۱۹۹۰) را تکمیل کردند و پس از اتمام هشت جلسه آموزش مهارت‍های مثبت اندیشی (هفته ای دو جلسه به مدت ۴ هفته) و هشت جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هفته ای دو جلسه به مدت ۴ هفته) در گروه‍های آزمایش، پرسشنامه‍ مذکور توسط گروه‍ها تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک‍متغیره تحلیل شدند. یافته‍ ها: هر دو آموزش مهارت‍های مثبت اندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداره دانش‍آموزان دختر کمرو تاثیر معناداری دارند (۰۰۱/۰p< )؛ با این حال درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به مهارت‍های مثبت اندیشی بر ارتقای خودپنداره دانش‍آموزان دختر کمرو تاثیر بیشتری داشت (۰۰۱/۰p< ). نتیجه‍گیری: با توجه به برتری اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش خودپنداره دانش‍آموزان دختر کمرو استفاده از این روش درمانی توصیه می شود و بایستی اهمیت برگزاری دوره های آموزش این رویکرد به والدین دانش‍ آموزان اطلاع‍ رسانی شود.

کلیدواژه ها:

Education ، Positive thinking ، Acceptance and commitment therapy ، Self- concept ، Shyness. ، آموزش ، مثبت اندیشی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، خودپنداره ، کمرویی