اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر امید و تاب آوری مادران دارای کودک کم توان ذهنی
محل انتشار: نشریه روان پرستاری، دوره: 6، شماره: 3
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 287
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPN-6-3_005
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: مادران با کودک کم توان ذهنی با مشکلات و چالش های روان شناختی متعددی درگیر هستند. روش های جدید روان شناختی از جمله؛ روان شناسی مثبت گرا دارای مفاهیمی هستند که می توانند به امید و تاب آوری آنها در برابر مصائب زندگی کمک کنند. پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر امید و تاب آوری مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود.
روش کار: روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی و با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه مادران با کودک کم توان ذهنی در بیمارستان رفیده شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بود که از این میان تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس امیدواری اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر را دریافت کردند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تحلیل شدند.
یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین نمرات امید در مرحله پیش آزمون (۹۹/۴ ± ۶۶/۱۹) و پس آزمون (۲۰/۴ ± ۲۵) (۰۰۱/۰ = P) تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین، در نمرات تاب آوری در مرحله پیش آزمون (۵۴/۱۳ ± ۶۶/۵۱) و پس آزمون (۶۷/۱۲ ± ۰۶/۵۷) (۰۰۵/۰ = P) در گروه آزمایش پس از اجرای مداخله تفاوت معناداری مشاهده شد. این تفاوت در گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که، ارائه مداخله های آموزشی و درمانی مبتنی بر روان شناسی مثبت گرا می تواند به ارتقای امید و تاب آوری در برابر استرس در مادران با کودک ناتوان ذهنی اثربخش باشد. برگزاری دوره های آموزشی و درمانی به مادران با کودکان کم توان ذهنی در مراکز و موسسات توانبخشی توصیه می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سونه رضازاده مقدم
Faculty of Humanities, Khatam University, Tehran, Iran
آناهیتا خدابخشی کولایی
Faculty of Humanities, Khatam University, Tehran, Iran
رحیم حمیدی پور
Department of Counseling, Farhangian University, Tehran, Iran
اکرم ثناگو
Nursing Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :