نقش تعدیل کنندگی راهبردهای مقابله ای در رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و اختلال پرخوری

مقدمه: پرخوری به عنوان یک معضل بهداشتی شایع در جهان، با عوارض و پیامدهای منفی متعددی در حوزه سلامت همراه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیل کننده سبک­های مقابله­ای در رابطه بین طرحواره­های ناسازگار اولیه و اختلال پرخوری بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه­ آماری پژوهش شامل زنان و مردان ۲۳ تا ۶۵ سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی در شهر تهران و هم چنین کاربران اینترنتی این مراکز و رسانه های اجتماعی مرتبط در سال ۱۳۹۸و ۱۳۹۹ بود. ۴۰۹ نفر به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. مقیاس پرخوری، سیاهه اجتناب یانگ-ریگ، پرسش نامه طرحواره­های ناسازگار اولیه یانگ و سیاهه جبران افراطی یانگ برای جمع آوری داده­ها استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل، رگرسیون چندگانه با استفاده  SPSS نسخه ۲۵ شد. یافته­ ها: طبق نتایج حاصل، اختلال پرخوری رابطه مثبت و معناداری با طرحوارهای ناسازگار اولیه و سبک­های مقابله­ای در سطح ۰۱/۰ داشت.  همچنین، نقش های تعاملی سبک مقابله­ای اجتنابی × خودگردانی و عملکرد مختل (۱۹/۰=β و ۰۳/۰=P) و اجتنابی × گوش بزنگی بیش از حد و بازداری (۲۳/۰-=β و ۰۱/۰=P) و سبک مقابله­ای جبران افراطی × حوزه بریدگی و طرد (۱۶/۰-=β و ۰۰۱/۰=P) در پیش بینی اختلال پرخوری معنادار بودند. نتیجه گیری: طبق نتایج، متغیر سبک­های مقابله­ای در نقش تعدیل کننده بر رابطه بین طرحواره­های ناسازگار اولیه و اختلال پرخوری عمل می­کند. به عبارت دیگر، طرحواره­های ناسازگار اولیه در سطوح بالای سبک­های مقابله­ای اجتنابی و جبران افراطی، با افزایش اختلال پرخوری همراه است.

کلیدواژه ها:

Early maladaptive schemas ، Overeating disorder ، Coping styles ، Overeating disorder ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، اختلال پرخوری ، سبکهای مقابله ای ، با افزایش اختلال پرخوری