طراحی و اعتبار بخشی الگوی بالندگی اخلاقی اعضای هیات علمی و مدرسان دانشگاه فرهنگیان

زمینه: هدف پژوهش حاضر طراحی و اعتبار بخشی الگوی بالندگی اخلاقی اعضای هیات علمی و مدرسان دانشگاه فرهنگیان می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و آمیخته اکتشافی می باشد. در بخش کیفی جامعه آماری اساتید دانشگاه فرهنگیان بودند که در زمینه بالندگی سازمانی تخصص داشتند که از طریق نمونه گیری هدفمند ۱۲ نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته بود و تحلیل داده ها بر اساس روش کدگذاری سیستماتیک انجام گرفت. در بخش کمی، جامعه اساتید دانشگاه فرهنگیان بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای ۲۶۰ نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه محقق ساخته بالندگی اخلاقی اساتید و مقایسات زوجی بوده است. آزمون های مورد استفاده آماری شامل تحلیل عاملی تائیدی، تی تک نمونه ای و تحلیل سلسله مراتبی بود. یافته ها: یافته های بخش کیفی شامل مقوله های: تعاملات انسانی، ویژگی های شخصیتی، جدیت در کار، رعایت قوانین و شناخت فراگیران بوده و اعتبار الگوی مفهومی توسط نیکویی برازش تائید گردید. هم چنین سطح موجود بالندگی اخلاقی از لحاظ مولفه های تعاملات انسانی، ویژگی های شخصیتی و رعایت قوانین در سطح مطلوب و مولفه های جدیت در کار و شناخت فراگیران در سطح نسبتا مطلوبی قرار داشت. یافته دیگر این که مولفه های بالندگی اخلاقی از نظر اهمیت به ترتیب تعاملات انسانی، جدیت درکار، ویژگی های شخصیتی، شناخت فراگیران و رعایت قوانین، تعیین گردید.                                نتیجه گیری: با توجه به نتایج آماری، طراحی و اعتبارسنجی الگوی بالندگی اخلاقی اساتید دانشگاه فرهنگیان به دست آمده و وضعیت موجود بالندگی اخلاقی و میزان اهمیت مولفه های آن شناسایی گردید.

کلیدواژه ها:

Ethical development ، Faculty members and instructors ، Farhangian University ، بالندگی اخلاقی ، اعضای هیات علمی و مدرسان ، دانشگاه فرهنگیان