ادبیات آپوکالیپسی به مثابه ژانر ادبی

ادبیات آخرالزمانی ( Apocalyptic ) مقوله ای است که به مبحث پایان زمان و فرجام وضعیت انسان می پردازد. این نوع ادبیات، دارای مولفههایی است که قادر است به صورت درون مایه و محتوا، در یک اثر ادبی مشاهده گردد و با سایر ژانرها متفاوت باشد. مبحث آخرالزمان از دیدگاه های دینی و آئینی، فلسفی، سینمایی ، هنری، روانشناسی، اسطورهشناسی و نیز علومی همچون فیزیک و نجوم بسیار مورد پژوهش قرار گرفته است؛ در ادبیات معاصر، نمونه های اشعار و داستان های آخرالزمانی بسیارند؛ لیکن در بازتاب ادبی، امروزه این مقوله تحت الشعاع داستان های علمی – تخیلی ( Si-Fi ) واقع شده است. حال آنکه با درنظر گرفتن ویژگی های آن و با عنایت به تاریخ ادبیات، می توان مواردی از آفرینش های ادبی را از حیث مولفه ها، مشترک دید و آن را به عنوان یک ژانر مستقل، با گستردگی قابل توجهی در نظر گرفت. نویسندگان در این پژوهش سعی در ارائه مولفه های این ژانر در بستر ادبیات و بیان ویژگی های آن دارند. همچنین برخی از مصادیق این ژانر در ادبیات مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، آپوکالیپس ، عرفان ، معراج نامه ، آرمانشهر