بازخوانی معیارهای سرزندگی در مکان های تاریخی با تاکید بر رهیافت گردشگری میراثی

گردشگری تاریخی به عنوان یکی از ابتدایی­ترین گونه­های گردشگری در جهان شناخته شده که ریشه در ذات انسان دارد، چرا که انسان همواره علاقمند به شناخت موارد جدیدتر و حتی شناخت بیش­تر و دقیق­تر گذشته و تاریخ نیاکان خود و سایر انسان­ها و جوامع است. متاسفانه این مهم در ایران معاصر، علی­رغم آثار و جاذبه­های متعدد تاریخی، بسیار کمرنگ­تر از سایر کشورهای توسعه­یافته می­باشد. از راهکارهای توسعه گردشگری میراثی، بازگردندان حیات از دست­رفته­ی شهری در مکان­هایی است که از گذشته برایمان به یادگار مانده­اند، که این امر به واسطه­ی اعمال و بکارگیری صحیح شاخص­های سرزندگی میسر می­گردد.. در حقیقت پژوهش حاضر، با هدف بازشناسی معیارها و شاخص­های سرزندگی در مکان­های تاریخی در راستای توسعه سطح گردشگری میراثی انجام پذیرفته است. این تحقیق بر حسب نوع هدف، توسعه­ای- کاربردی و شیوه­ی مطالعه بر حسب روش و ماهیت، توصیفی تحلیلی می­باشد و گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه­ای و تحلیل محتوایی آن­ها بوده است. پس از تحلیل و بررسی آرای صاحب­نظران متاخر در باب مولفه­های سرزندگی، شاخص­ترین معیارهای ارتقادهنده­ی سرزندگی در عرصه­های عمومی شهری و همین­طور بافت­های تاریخی مشخص گردید که شامل۱. حضورپذیری مردم، ۲. تنوع و جذابیت، ۳. آسایش و آرامش، ۴. نفوذپذیری، ۵. انعطاف­پذیری، ۶. امنیت، ۷. شفافیت، ۸. خوانایی، ۹. زیبایی، ۱۰. فعالیت­پذیر بودن و  تنوع، دسترسی، آسایش،  ایمنی و امنیت می­باشند. با توجه به این که ویژگی­های کالبدی مکان­های تاریخی متفاوت از عرصه­ها و بافت­های تاریخی شهر می­باشد، از این­روی از میان کلیه شاخص­های مطروحه، ۶ شاخص عمده اعم از (۱. تنوع و جذابیت، ۲. انعطاف­پذیری، ۳. زیبایی، ۴. دسترسی، ۵. آسایش ۶. امنیت) به عنوان معیارهای ارتقادهنده­ی سرزندگی در مکان­های تاریخی تبیین گردیدند.اهداف پژوهش:۱.شناخت معیارهای سرزندگی در بافت های تاریخی.۲.بازشناسی امکان توسعه گردشگری میراثی با توجه با شناخت معیارهای سرزندگی.سوالات پژوهش:۱.بافتهای تاریخی دارای چه معیارهایی برای احیاء سرزندگی هستند؟۲.چه ارتباطی می توان میان سرزندگی در بافتهای تاریخی و گردشگری میراثی ایجاد کرد؟

کلیدواژه ها:

معیارهای سرزندگی ، مکانهای تاریخی ، گردشگری میراثی