مروری بر اثرات بالقوه آترازین و مالاتیون در محیط: رویکردهای نوین فناوری نانو

علف کش آترازین و آفت کش مالاتیون در اواخر دهه ۱۹۵۰ معرفی شد و بطور گسترده برای کنترل علف های هرز و آفات درمزارع قبل از رشد محصول و بعد آن استفاده می شد که به دلیل پتانسیل بالا در آلودگی محیط زیست بحث برانگیز بوده استبا اجرای شیوه های پایدار می توان اثرا منفی سموم را کاهش داد. اثرا آترازین در محیط زیست، با تمرکز بر گونه هایآبزی مطالعه شد، استفاده از نانوکپسول آترازین برای کاهش اثرات آن بررسی شد. در حین مصرف آترازین و مالاتیون درمحیط منتشر شده، آلودگی خاک، رسوبات، مزارع، مراتع، مخازن تامین آب شرب، آب های زیرزمینی، نهرها، دریاچه ها، رودخانهها، دریاها و حتی یخچال های طبیعی را سبب می شود. در اکوسیستم های آبی، آترازین می تواند شرایط زیستی را تغییر دهد،با نفوذ در زنجیره غذایی بسیاری از گونه ها، از جمله موجودا دریایی آسیب می بینند. فرموله کردن آترازین و مالاتیون بافناوری نانو راهی برای کاهش عوارض جانبی سموم در اکوسیستم های آبی و خاکی است. در بررسی های سم شناسی، نانوفرمولاسیون انتقال هدفمند و فعال سم را نشان می دهد و با کاهش دوز، همان اثربخشی امکان پذیر است. برای تحلیل دقیقتر باید پتانسیل سمیت سلولی با نانو ذرات روی گونه های مختلف اکوسیستم آزموده شود.

کلیدواژه ها:

موجودا آبزی ، سمیت زیستی ، فناوری نانو ، آترازین ، مالاتیون