بررسی حقوقی اصلاحات ارضی و نتایج آن پیش از پیروزی انقلاب و پس از آن

بررسی قانون اصلاحات ارضی که در نوع خود یکی از مهمترین اقدامات رژیم پهلوی در دهه ۴۰ بوده،اصلاحات یا الغای رژیم ارباب و رعیتی عبارت است از تغییرات اساسی در میزان و نحوه مالکیت ارضی بهویژه در اراضی کشاورزی که ادعا شد به منظور افزایش بهره وری عمومی جامعه صورت می گیرد، پیش ازاصلاحات ارضی ۵۰ درصد از زمین های کشاورزی در دست مالکان بزرگ بود ۲۰ درصد متعلق به اوقافو در دست مردم و روحانیون بود ۱۰ درصد زمین های دولتی نیز متعلق به محمدرضا پهلوی بود و ۲۰ درصدباقی مانده به کشاورزان تعلق داشت پیش از اصلاحات ارضی به دستور محمدرضا پهلوی ۱۸۰۰۰ روستا درفهرستی در آمد که زمین های این روستاها بایستی بین روستاییان تقسیم شود، اصلاحات ارضی در ایران باتصویب قانون اصلاحات ارضی در تاریخ ۱۹ دی ۱۳۴۰ آغاز شد و با رفراندوم ۶ بهمن ۱۳۴۱ به مرحلهاجرا درآمد، اصلاحات ارضی در سه مرحله انجام شد و پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران و به روی کارآمدن حکومت جدید روند اصلاحات ارضی به طور کلی دستخوش تغییر شد. شورای نگهبان جمهوریاسلامی ایران در تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۶۳ اجرای قوانین اصلاحات ارضی را مخالف با شریعت اسلام تشخیصداد و روند اصلاحات ارضی به طور کلی متوقف شد. هفت سال بعد مجمع تشخیص مصلحت نظام در ۲خرداد ۱۳۷۰ ادامه روند اصلاحات ارضی را قانونی اعلام نمود و در نهایت در ۳ بهمن ۱۳۸۱ شورایاصلاحات ارضی مرکز تعیین تکلیف باغ های مشمول مواد ۲۷ و ۲۸ آیین نامه اصلاحات ارضی را نیزمشمول مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجاز دانسته و روند تعیین تکلیف امور باقیمانده اصلاحاتارضی از سر گرفته شد.

کلیدواژه ها:

اصلاحات ارضی ، مالکیت اراضی ، کشاورزی ، واگذاری زمین