شناسایی و حذف عفونت های پروتئوس وولگاریس و کلپسیلا پنومونیا در موش های نود

مقدمه: موش های نود نقص سیستم ایمنی دارند و بیشتر به عنوان مدل های جانوری برای بیماری های انسانی استفاده می شوند. باوجود ارزش زیاد این حیوانات و هزینه های گزاف نگهداری آنها در تحقیقات مختلف، مطالعات انجام شده در خصوص حذف موانع عفونی اجتناب ناپذیری که ممکن است حین پژوهش رخ دهد، بسیار محدود است. مطالعه حاضر، یک راهنمای عملی برای شناسایی و حذف عفونت های احتمالی ایجادشده در مدل های موشی نود ارائه می دهد. مواد و روشها: در این تحقیق پس از پیوند رده سلولی سرطان خون انسانی به موش های نودC۵۷BL/۶ ، وزن بدن حیوانات به صورت روزانه اندازه گیری شد. پس از بروز مرگ ناگهانی و پی در پی ۷ موش ، بستر آنها به سرعت تعویض شد و قفس ها، غذا و ظروف آب مجددا ضد عفونی شدند. همچنین، نمونه خون با استفاده از سیستم رادیومتریک بک تک بررسی شد و آنتی بیوتیک های موثر بر مبنای آزمون های مهار رشد میکروبی انتخاب شدند. نتایج: پروتئوس وولگاریس و کلپسیلا پنومونیا به ترتیب با آزمون های رادیومتریک شناسایی شدند. بر اساس آزمایش های حساسیت ضد میکروبی، موش های بیمار، با سیپروفلوکساسین خوراکی (mg/kg ۱۳۲) به مدت دو هفته و سپس با سیفکسیم (mg/kg ۵۰۰) به مدت یک هفته تیمار شدند. در عفونت دوم، دوز پایینی از سیفکسیم (mg/kg ۱۳۲) نیز به صورت پروفیلاکتیک تجویز شد. پس از پایان دوره درمان، حذف عفونت میکروبی در موش های بیمار گزارش شد. همچنین تا پایان دوره آزمایش هیچ نوع عفونتی در موش های سالم مشاهده نشد. بحث و نتیجهگیری: نتایج این تحقیق نشان می دهند نظارت دقیق بر سلامتی مدل های موشی امکان شناسایی عفونت های احتمالی در آنها را فراهم می کند. سیپروفلوکساسین و سیفکسیم، آنتی بیوتیک های انتخابی برای حذف عفونت های پروتئوس وولگاریس و کلپسیلا پنومونیا هستند. همچنین، استفاده از دوز پایین آنتی بیوتیک به صورت پروفیلاکتیک، از بروز عفونت های محتمل جلوگیری می کند و ضمن حفظ جان این مدل های حیوانی پر هزینه، محیطی مناسب برای انجام آزمایش های برون تنی فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

آنتی بیوتیک ، موش های نود فاقد غده تیموس ، عفونت ، عاری از پاتوژن های خاص