بررسی تغییرات شوری و کاربری اراضی منطقه رودشت در دشت اصفهان با استفاده از اطلاعات ماهواره های لندست TM و MSS

چکیده اگر بتوان به کمک اطلاعات سنجش از دور که در دوره های زمانی کوتاه مدت برداشت می شوند عملکرد سازه های آبیاری و زهکشی را پایش۲ کرد امکان اصلاح و رفع عیوب سیستم ها فراهم می گردد. یک نمونه مطالعاتی وضعیت منطقه رودشت در دشت اصفهان در قسمت پایینی حوضه آبخیز زاینده رود می باشد که نمونه ای از وضعیت بسیاری از دشت های کشور است. مسئله مبتلابه این دشت گسترش شوری و آبگرفتگی۳ اراضی است که به نظر میرسد با دو برابر شدن سهمیه آب آبیاری در پی احداث سد زاینده رود شروع شده است. برای بررسی گستره شوری و آبگرفتگی اطلاعات ماهواره ایLandsat TM و Landsat MSS مربوط به سال های ۱۹۷۶ و ۱۹۹۰ مورد استفاده قرار گرفتند، پس از اصلاحات طی کار میدانی، بررسی گزارش ها و نقشه های تهیه شده از منطقه اطلاعات ماهواره ای طبقه بندی شدند. تجزیه و تحلیل زمانی تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که طی ۱۴ سال با دو برابر شدن آب اختصاص یافته زاینده رود به آن دشت، اراضی با خطر شوری شدید و اراضی بدون مسئله شوری به ترتیب ۵ و ۱۶ درصد کاهش یافتند درحالی که ۲۰ درصد به اراضی با شوری متوسط افزوده گردیده است. در طی این مدت اراضی با محدودیت زهکشی دو برابر شده اند. تصاویر ۱۹۹۰ نشان می دهند که اراضی آبگرفته جدید تحت تاثیر کانال های آبیاری و زهکشی بوجود آمده اند. واژه های کلیدی: Landsat MSS ، Landsat TM، شوری، غرقاب