مطالعه تراکم و زیست توده علف های هرز سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) تحت تاثیر تلفیق روش های کنترل شیمیایی و مکانیکی

به منظور بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی کولتیواتور و نحوه مصرف علف­کش، بر تراکم و زیست هرز، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۴ بر روی محصول سیب­زمینی رقم آگریا انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار و با دو عامل شامل، استفاده از کولتیواتور در دو سطح عدم کاربرد و یک بار کولتیواتور و عامل علف­کش در شش سطح شامل ۱.علف کش پیش رویشی (پندیمتالین) + کاربرد سراسری علف کش پس رویشی (متری بیوزین)، ۲.علف کش پیش رویشی + کاربرد نواری علف کش پس رویشی، ۳.کاربرد علف کش پیش رویشی به تنهایی، ۴ و ۵. کاربرد علف کش پس رویشی به صورت سراسری و نواری هریک به تنهایی و ۶. عدم کاربرد علف کش بود. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از تیمارهای علف­کش پیش رویشی پندیمتالین+ علف کش پس رویشی متری­بیوزین به صورت سراسری و نواری، باعث کمترین زیست­توده کل علف­های هرز (به ترتیب ۲/۲۵۰ و ۶/۲۱۲ گرم در متر مربع) و بیشترین عملکرد غده سیب زمینی (به ترتیب ۱۵/۴۱ و ۱۶/۳۶ تن در هکتار) شد. همچنین تیمارهای بدون کاربرد علف­کش و کاربرد علف­کش پندیمتالین به تنهایی نیز، بیشترین زیست­توده کل علف­هرز (به ترتیب ۱/۹۰۰ و ۹/۹۳۳ گرم در متر مربع) و کمترین عملکرد غده سیب زمینی (به ترتیب ۴۸/۱۶ و ۷۵/۱۸ تن در هکتار) را باعث شدند. کاربرد یک بار کولتیواتور نیز تنها سبب تاثیر بر تراکم کل علف­های هرز شد و بر زیست توده کل علف های هرز و عملکرد سیب زمینی اثر معنی داری ایجاد نکرد. به طور کلی بر اساس نتایج این پژوهش کاربرد یک­بار کولتیواتور نمی­تواند در کنترل علف­های هرز سیب­زمینی موثر باشد و نیاز به تکرار و یا تلفیق با سایر روش­های کنترل علف­های هرز (ازجمله علف کش ها) می باشد.

کلیدواژه ها:

استومپ ، زیست ، توده ، سنکور ، کاربرد نواری ، متری بیوزین