بررسی ارتباط بین تغییرات زمانی و مکانی پوشش گیاهی با دمای سطح زمین در دوره زمانی ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۸ (مطالعه موردی: شهر کرمان)

یکی از مخاطرات محیطی نوظهور که ناشی از گسترش شهرنشینی است، پدیده (جزایر حرارتی) می باشد. هدف اصلی از این تحقیقپایش دمای سطح زمین و رابطه ی آن با کاربری اراضی می باشد که با استفاده از تصاویر ماهوارهای لندست ۵، ۷، ۸ که شامل سنجنده های (TM ,ETM+, OLI, TIRS) و سالهای ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۸ پایش شده است. به همین منظور ابتدا تصاویر مربوطه اخذ شد و پیش پردازشهای لازم بر روی هرکدام از تصاویر با استفاده از نرم افزارهای مربوطه مثل (ENVI, ARC, GIS) اعمال شد و سپس شاخص پوشش گیاهی (NDVI) و حرارت سطح زمین (LST) محاسبه گردید. نتایج نشان داد که پوشش گیاهی در سال ۱۹۸۸ در اطراف شهر به نسبت کمی وجود داشته است، و در سال ۲۰۱۸ میزان پوشش گیاهی در مرکز شهر به میزان ۱۰ تا ۳۰ هکتار افزایش داشته است، میزان NDVI بین (۰.۳ تا ۱) در سال ۱۹۸۸ حدود ۱۱۰ هکتار، سال ۱۹۹۸، ۱۰۰ هکتار، در سال ۲۰۰۸، ۱۰۵ هکتار و در سال ۲۰۱۸ به ۱۴۰ هکتار رسیده است. دمای سطح زمین در سال ۱۹۸۸ در بعضی نقاط تا ۴۰ درجه سانتیگراد بوده است، به دلیل پوشش گیاهی کم ولی در سال ۲۰۱۸ به دلیل افزایش پوشش گیاهی در قسمتهای مرکزی شهر، دما به میزان ۵ تا ۱۰ درجه به شدت رو به کاهش گذاشته است. و نکته قابل توجه در مورد دما در چند نقطه ازمرکز شهر به دلیل آنومالی های حرارتی (ناهنجاری حرارتی)، به علتوجود ورزشگاه و باند فرودگاه و غیره در شهر می باشد.

کلیدواژه ها:

تغییرات فضایی-زمانی ، دمای سطح زمین (LST) ، پوشش گیاهی (NDVI) ، کاربری زمین