بررسی مولفه های شناختی، هیجانی و رفتاری انگ زدن به افراد مبتلا به بیماریهای روانی
محل انتشار: فصلنامه تازه های علوم شناختی، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 244
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ICSS-8-2_004
تاریخ نمایه سازی: 24 آذر 1400
چکیده مقاله:
هدف: در این مطالعه، رابطه بین اجزای شناختی، هیجانی و رفتاری انگزنی به بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا، بررسی و از این طریق اعتبار دو مدل اسنادی و ارزیابی خطر در این نمونه بررسی شد.
روش: این مطالعه از نوع مقطعی تحلیلی بود و روی ۳۲۴ نفر از کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران انجام شد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های سطح آشنایی با بیماری روانی و اسناد– ۲۷ استفاده شد.
یافته ها: داشتن اطلاعات در مورد کنترلپذیری بیماری و خطرناک بودن بیمار بر اجزای هیجانی انگ بیماری روانی تاثیر داشت. یافتهها نشان داد که داشتن اطلاعات درباره خطرناک بودن، بدون واسطه باور به مسوولیت شخصی، و به طور مرتبط با اجزای هیجانی انگ بیماری روانی رابطه دارد. با افزایش میزان آشنایی با بیماری روانی تمایل آزمودنیها به رفتارهای وادارسازی کاهش می یافت؛ و آزمودنی هایی که به آنان اطلاعاتی مبنی بر خطرناک بودن بیمار داده شده بود، تمایل بیشتری برای وادارسازی بیماران نشان میدادند. آشنایی بیشتر با بیماری روانی با تمایل کمتر به جداسازی بیماران و داشتن اطلاعات مبنی بر خطرناک بودن بیمار با تمایل بیشتر به جداسازی بیماران همراه بود. خطرناک بودن بیمار و مسوولیت شخصی، با واسطه اجزای هیجانی بر وادارسازی بیماران تاثیر می گذاشت. اجزای هیجانی در تاثیر خطرناک بودن، و مسوولیت شخصی، در رفتار انگ زنی نقش واسطهای دارد و در برخی موارد مستقلا عمل میکند.
نتیجه گیری: هر دو مدل اسنادی و ارزیابی خطر در شکلگیری بخشی از انگ بیماری روانی نقش دارند؛ و بهویژه به نظر میرسد که مدل ارزیابی خطر در نشان دادن واکنشهای هیجانی و رفتارهای تبعیض آمیز به بیماران روانی موثر باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سامان توکلی
Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
حسین کاویانی
گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
ونداد شریفی
گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
مجید صادقی
گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
اکبر فتوحی
گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.