نقش گیرنده های GABAA در اکتساب و بیان حساسیت حرکتی القاشده توسط مورفین در موش کوچک آزمایشگاهی

هدف: بررسی اثرات موسیمول (آگونیست گیرنده GABAA) و بیکوکولین (آنتاگونیست گیرنده GABAA) بر حساس سازی حرکتی ناشی از مورفین در موش آزمایشگاهی هدف این پژوهش بود. روش: ۴۰۰ موش سوری به کمک دستگاه استرئوتاکسی کانول گذاری و آماده  تزریق شد. این مطالعه در یک برنامه نه روزه و در سه مرحله انجام شد. ابتدا به مدت سه روز حساسیت زایی توسط دارو اجرا گردید و سپس به مدت پنج روز دارو قطع و در نهایت آزمون انجام شد. سپس حیوان به مدت ۲۰ دقیقه برای ثبت فعالیت حرکتی در دستگاه حرکت سنج قرار گرفت. داده ها به کمک روش تحلیل واریانس و پس آزمون توکی تحلیل شد. یافته ها: تزریق زیرجلدی مورفین (۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ mg/kg) به صورت وابسته به غلظت، فعالیت حرکتی حیوانات را به طور معنی داری افزایش داد. افزایش فعالیت حرکتی موش های سوری پیش تیمارشده با مورفین (۷/۵، ۱۵ و ۳۰ mg/kg)  نشان دهنده توسعه حساسیت بود. تزریق داخل مغزی موسیمول (۰/۰۲۵، ۰/۰۵، ۰/۱ و ۰/۲۵ μg/mouse) در حضور یا در غیاب مورفین mg/kg)  ۵)  به طور معنی داری فعالیت حرکتی القاشده به وسیله مورفین mg/kg) ۵) را کاهش داد. از طرف دیگر القای فعالیت حرکتی توسط مورفین mg/kg) ۵) در حیواناتی که قبلا با بیکوکولین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ μg/mouse) در حضور یا در غیاب مورفین mg/kg) ۱۵) پیش درمان شده بودند، به طور معنی داری کاهش می یافت. تجویز هم زمان داخل مغزی غلظت های بیکوکولین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ μg/mouse) و موسیمول (μg/mouse ۰/۱) فعالیت حرکتی القاشده توسط مورفین mg/kg) ۵)  را در حیواناتی که قبلا با سالین یا مورفین mg/kg) ۱۵) پیش تیمار شده بودند،  کاهش می داد. نتیجه گیری: گیرنده های GABAA می توانند در اکتساب و بیان حساس سازی حرکتی ناشی از مورفین دخالت داشته باشند.  

کلیدواژه ها:

Murphine Sulphate ، Muscimol ، Bicuculline ، Locomotor Activity ، Motor Sensitization ، سولفات مورفین ، موسیمول ، بیکوکولین ، فعالیت حرکتی ، حساسیت حرکتی