دخالت گیرنده های نیکوتینی هیپوکامپ پشتی در وابستگی روانی به مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تزریق های دوطرفه عوامل نیکوتینی کولینرژیکی به داخل ناحیه (CA۱) هیپوکامپ روی ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین (CPP)، در موش های بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار انجام شد. روش: کلیه حیوانات توسط دستگاه استرئوتاکس در ناحیه (CA۱) هیپوکامپ پشتی به صورت دوطرفه کانول گذاری شدند. هر حیوان جراحی شده به مدت یک هفته دوران بهبودی را قبل از (CPP) طی نمود. برای این کار از یک برنامه پنج روزه با سه مرحله مجزا استفاده شد؛ ابتدا مرحله پیش شرطی سازی، سپس مرحله شرطی سازی و در نهایت مرحله آزمون یا بیان. یافته ها: تزریق زیرجلدی مقادیر مختلف سولفات مورفین (mg/kg ۶-۰/۵)، با استفاده از شرطی سازی سه روزه توانست (CPP) وابسته به مقدار ایجاد کند. تزریق نیکوتین، آگونیست گیرنده  نیکوتینی،۰/۵ ،۰/۷۵ و ۱ µg/rat به داخل (CA۱) همراه با یک دوز بی اثر مورفین (mg/kg ۵/۰) که خود نمی توانست (CPP) مشخصی ایجاد کند سبب تقویت و القای (CPP) معنی داری گردید. تزریق های دوطرفه مقادیر مختلف مکامیل آمین، آنتاگونیست گیرنده نیکوتینی (۲، ۴ و ۸  µg/rat)، به داخل(CA۱) ، (CPP) القاشده توسط مورفین (mg/kg ۶) را مهار کرد. همچنین تزریق مکامیل آمین µg/rat ۸ به داخل CA۱ اثر تقویت القاشده توسط نیکوتین را در پاسخ به مورفین کاهش داد. نتیجه گیری: تزریق نیکوتین یا مکامیل آمین به تنهایی داخل (CA۱)  ترجیح یا تنفر مکانی مشخصی را القا نمی کند. نتایج حاکی از آن است که گیرنده های نیکوتینی نواحی (CA۱)  هیپوکامپ پشتی در پاداش ناشی از مورفین نقش مهمی بازی می کنند.

کلیدواژه ها:

Morphine ، Nicotinic Receptor Agonist and Antagonist ، Conditioned Place Preference ، Dorsal Hippocampus ، Rat ، سیستم کولینرژیک ، نیکوتین ، مکامیل آمین ، مورفین ، ترجیح مکان شرطی شده ، موش بزرگ آزمایشگاهی