نقش اهداف پیشرفت در مولفه های یادگیری خودتنظیمی

هدف: بررسی نقش اهداف پیشرفت در مولفه های یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان. روش: آزمودنی ها شامل ۶۸۵ دانش آموز پایه سوم دبیرستان های شهر تهران بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار: پرسشنامه اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران، و پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت که روایی و اعتبار آنها احراز شده بود. آزمودنی ها بر اساس پاسخ به پرسشنامه اهداف پیشرفت و نیز برتری جهت گیری آنها در پنج گروه بدون هدف، اجتنابی، رویکردی، تبحری و اهداف چندگانه قرار گرفتند. یافته ها: مقایسه میانگین مولفه های خودتنظیمی (شناخت، فراشناخت و مدیریت منابع) در آزمودنی های پنج گروه هدف، با روش تحلیل واریانس چند متغیره یک راهه نشان داد که میانگین های پنج گروه با همدیگر تفاوت دارند (p<۰/۰۰۱). انجام آزمون های تعقیبی توکی و شفه نشان داد که میانگین راهبردهای شناختی و مدیریت منابع در گروه های اجتنابی و بدون هدف از سایر گروه ها کمتر است (p<۰/۰۰۱). میانگین های یاد شده در سه گروه تبحری، رویکردی و چندگانه تفاوت معناداری نداشت. میانگین گروه بدون هدف، از اجتنابی ها هم کمتر بود (p<۰/۰۰۱). در مورد راهبردهای فراشناختی، مقایسه میانگین ها در بعضی گروه ها تفاوت داشت. نتیجه گیری: فراهم کردن محیط ها و ساختارهای انگیزشی چندگانه و تبحری نقش مهمی در رشد مهارت ها و مولفه های خودتنظیمی دارد که لازم است اقداماتی در مورد آنها صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

Achievement Goals ، Goal Orientations ، Mastery and Performance Orientations ، Self-Regulating Learning ، اهداف پیشرفت ، جهت گیری تبحری ، جهت گیری عملکردی ، یادگیری خودتنظیمی