مقایسه ناگویی هیجانی و هوش هیجانی در دانش آموزان تیزهوش و عادی

هدف: هدف این پژوهش، مقایسه ناگویی هیجانی و هوش هیجانی دانش آموزان دبیرستانی مدارس تیزهوشان و عادی بود. روش: در این تحقیق ۱۷۵ دانش آموز دبیرستانی ( ۸۶ نفر از مدارس تیزهوشان و ۸۹ نفر از مدارس عادی) شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس هوش هیجانی را تکمیل کنند . برای تحلیل داده های پژوهش از شاخصها و روشهای آماری (شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار ، آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و ضرایب همبستگی پیرسون) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ناگویی هیجانی دانش آموزان مدارس تیزهوشان کمتر از دانش آموزان مدارس عادی است، اما تفاوت هوش هیجانی آنها معنادار نیست. رابطه ناگویی هیجانی و هوش هیجانی دو گروه دانش آموزان تیزهوش و عادی منفی و معنادار بود. تیزهوشان به دلیل فهم و درک بیشتر و سریعتر موقعیتهای هیجانی، پردازش و سازماندهی بهتر این موقعیت ها و توانایی بیشتر در تبدیل هیجان ادراک شده به کلام، کمتر به ناگویی هیجانی دچار میشوند. بالا بودن هوش شناختی، ضامن هوش هیجانی زیاد نیست، زیرا هوش شناختی با هوش هیجانی تفاوت ماهوی دارد. نتیجه گیری: ناگویی هیجانی نوعی نقص در پردازش و تنظیم هیجان هاست و به همین دلیل با هوش هیجانی رابطه منفی دارد.

کلیدواژه ها:

Alexithymia ، Emotional Intelligence ، General Intelligence ، Gifted Student ، ناگویی هیجانی ، هوش هیجانی ، هوش عمومی ، دانش آموز