بررسی اثر مقادیر مختلف داروی پنتوکس یفیلین بر سلولهای هرمی ناحیه CA۱ هیپوکامپ موش سفید بزرگ پس از ایسکمی

هدف: ایسکمی مغزی باعث وارد آمدن آسیب های شدید، به ویژه به ناحیه ی CA۱هیپوکامپ، می شود.  امروزه از نظر محافظت بافت عصبی، مطالعات زیادی روی اثر گشادکننده های عروقی نظیر پنتوکسیفیلین شده است، ولی هنوز در مدل های تجربی اثر تحریکی این دارو و مقدار مناسب آن بر حفظ نورونهای هرمی ناحیهی CA۱  هیپوکامپ درپی ایسکمی/ریپرفیوژن فراگیر گذرا بررسی نشده است.   روش: در این تحقیق، ۳۰ عدد موش سفید بزرگ (ویستار) در گروه های آزمایشی ۱و ۲و ۳، یک ساعت قبل و کی ساعت بعد از ایسکمی، به ترتیب ۲۰۰ و ۴۰۰ و ۶۰۰ mg/kg پنتوکس یفیلین به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سایر گروه ها عبارت بودند از گروه شاهد، شم و حامل(نرما لسالین). چهار روز بعد از ایسکمی، از مغز موش ها مقاطع بافتی تهیه شد و سپس این مقاطع باروش نیسل رنگ آمیزی شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که تعداد سلولهای هرمی CA۱ هیپوکامپ در گروه آزمایشی اول (دریافتک ننده ۲۰۰ mg/kg پنتوکس یفیلین) تفاوت معناداری با گروه شاهدندارد (P<۰/۰۵)، در حالیکه تعداد سلول های هرمی سالم گروه هایی که مقادیر ۴۰۰ و ۶۰۰ mg/kg پنتوکس یفیلین دریافت کرده بودند کاهش یافته و تفاوت معناداری با گروه شاهد کرده بود.  نتیجه گیری: به نظر م یرسد استفاده از ۲۰۰ mg/kg پنتوکس یفیلین بتواند با ایجاد اثر حفاظتی از شدت ضایعات ناحیهی CA۱ هیپوکامپ، به دنبال ایسکمی/ ریپرفیوژن فراگیرگذرای مغزی موش سفید بزرگ بکاهد.

کلیدواژه ها:

Ischemia ، Reperfusion ، Pentoxifylline ، Hippocampus ، ایسکمی ، ریپرفیوژن ، پنتوکس یفیلین ، هیپوکامپ