تکانش گری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به اختلالات دو قطبی و افسردگی اساسی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تکانش­گری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی و اختلال افسردگی اساسی بود. روش: در این پژوهش از بین مراجعه ­کنندگان به بیمارستان امام حسین، به روش نمونه­ گیری در دسترس، ۵۰ بیمار که شامل ۲۵ بیمار دوقطبی (۱۱ زن و ۱۴ مرد) و ۲۵ بیمار افسرده (۱۵ زن و ۱۰ مرد) بود انتخاب شدند . گروه کنترل را ۲۵ شرکت­ کننده بهنجار (۱۳ زن و ۱۲ مرد) تشکیل می ­دادند که از نظر متغیرهای جمعیت­ شناختی همانند سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل با گروه بیماران همتاسازی شده بودند. برای جمع­ آوری داده­ ها، از دو پرسش­نامه­ نظم­ جویی شناختی هیجان -فرم کوتاه (CERQ-short) و  تکانش­گری بارت (BIS-۱۱) استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان دادند که میانگین نمرات بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و افسردگی اساسی در هر سه بعد شناختی/ توجهی، حرکتی و بی برنامگی تکانش­گری بیشتر از گروه کنترل سالم است، در حالی که بین دو گروه بیمار در این ابعاد تفاوت معنادار وجود ندارد. در راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی ملامت خویش، نشخوارگری و فاجعه­ سازی نمرات دو گروه بیمار بیشتر از گروه کنترل بود. در راهبرد ملامت دیگران و پذیرش، بین سه گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما در راهبردهای سازگارانه تمرکز مجدد بر برنامه­ریزی، ارزیابی مجدد مثبت و دیدگاه­گیری و تمرکز مجدد مثبت، تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه­ گیری: این یافته­ ها بر اهمیت نقش تکانش­گری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی اساسی تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

Impulsivity ، Cognitive Emotion Regulation Strategies ، Bipolar disorder ، Major Depressive Disorder. ، : تکانش گری ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، اختلال دوقطبی ، اختلال افسردگی اساسی