اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری روانشناختی زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری روانشناختی زنان مطلقه شهر تهران انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. نمونه ی آماری شامل ۳۰ نفر از زنان مطلقه به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (کنترل و آزمایش) جایگزین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال ۲۰۱۰ استفاده شد. گروه آزمایش هشت جلسه درمان شناختی رفتاری را دریافت کردند. دادهه ا از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر بهبود انعطاف پذیری روانشناختی در زنان مطلقه اثربخش بود

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، انعطاف پذیری روانشناختی ، زنان مطلقه