اثربخشی روش داوسون-کوئیر بر علایم بیش فعالی و کارکردهای اجرایی در دانش آموزان دوره ابتدایی دارای نقص توجه/بیش فعالی شهر شیراز

اختلال نقص توجه بیش فعالی شایع ترین اختلال روانپزشکی در کودکان است که ۳ تا ۷ درصد کودکان را در سن مدرسه مبتلا می کند. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی روش روش داوسون-کوئیر بر علایم بیش فعالی و کارکردهای اجرایی در دانش آموزان دارای نقص توجه/بیش فعالی ناحیه دو شهر شیراز بود. از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر اول ابتدایی ناحیه دو شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ۳ مدرسه انتخاب و از بین دانش آموزان آن مدارس ۲۱ نفر از آنها که دارای اختلال نقص توجه بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-IV بودند به صورت تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (گروه آزمایش= ۱۰ نفر/گروه کنترل= ۱۰ نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه بیش فعالی کانرز فرم والدین و پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز بود. برای تحلیل داده ها از دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیلکوواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریاس نشان داد که روش داوسون -کوئیر بر علایم بیش فعالی دانش آموزان موثر بوده، وباعث کاهش بیش فعالی آنها شده است P<۰/۰۰۵ همچنین نشان داد که تاثیر روش داوسون - کوئیر در کارکردهای اجرای دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی موثر بوده است P<۰/۰۰۵ با توجه به یافته های این پژوهش استفاده از درمان های مبتنی بر این روش برای درمان دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/بیش فعال پیشنهاد می شود

کلیدواژه ها:

روش داوسون-کوئیر ، علایم بیش فعالی ، کارکردهای اجرایی ، دانش آموزان دوره ابتدایی