اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان تیزهوش

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان تیزهوش انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد ۶۰ دانش آموز تیز هوش از مدارس تیزهوشان شهر قاین به صورت خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب و در دو گروه جایگزین شدند. پرسشنامه های پرخاشگری و سازگاری اجتماعی به عنوان پیش آزمون اجرا شد. دانش آموزان گروه آزمایشی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای در برنامه آموزش مهارت های ارتباطی شرکت نمودند و آن گاه پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی موجب کاهش پرخاشگری و مولفه های آن (خصومت، پرخاشگری جسمانی، پرخاشگری کلامی و خشم) و نیز بهبود سازگاری اجتماعی شده است. بر این اساس میتوان گفت که آموزش مهارت های اجتماعی یک برنامه مداخله ای اثربخش برای کمک به دانش آموزان تیزهوش در جهت کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری اجتماعی است

کلیدواژه های اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان تیزهوش:

آموزش مهارت های ارتباطی ، سازگاری اجتماعی ، پرخاشگری ، دانش آموزان تیزهوش