اثربخشی درمان روان پویشی فشرده و کوتاه مدت (ISTDP) بر سطح سازگاری افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

از جمله اختلالات شایع روانشناختی طیف اختلالات اضطرابی هستند. در این میان اختلال اضطراب اجتماعی باعث ایجاد اختلالاتی در زمینه های مختلف زندگی می شود. این اختلال سطح سازگاری فرد مبتلا را با حوزه های مختلف زندگی تحت تاثیر قرار می دهد. از دیدگاه درمان روان پویشی فشرده و کوتاه مدت، اضطراب به دلیل ناتوانی فرد در تجربه احساسات ایجاد می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روان پویشی فشرده و کوتاه مدت بر سطح سازگاری افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می باشد. این پژوهش به شیوه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و با پیگیری یک ماهه صورت گرفت. ۱۶ نفر از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی که ملاک ورود به تحقیق را داشتند به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. مداخله به مدت ۸ جلسه بر روی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. برای بررسی متغیر سازگاری از پرسشنامه سازگاری بل ۱۹۶۱ استفاده شد. داده ها پس ازجمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحلیل کواریانس یک راهه و تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد ولی در پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت. بررسی ها نشان داد که این تفاوت در پیگیری یک ماهه ماندگار بود. نتایج این پژوهش نشان داد که مداخله روان پویشی فشرده و کوتاه مدت در بهبود سازگاری افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تاثیر مثبت دارد. این تاثیر در پنج مقیاس سازگاری معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

روانپویشی فشرده و کوتاه مدت ، اضطراب اجتماعی ، سازگاری