مرجع یابی متون

مرجع یابی یا مرجع گزینی یا پیداکردن واژگان هم مرجع در متن، یکی از وظایف مهم در پردازش زبان طبیعی است. این مهم در مواردی مانند پرسش و پاسخ خودکار، خلاصه سازی خودکار و استخراج اطلاعات کاربرد دارد. طبق تعاریف دو واژه زمانی هممرجع هستند که هر دو به موجودیت واحدی در متن ارجاع بدهند. تاکنون برای حل این مساله تلاش های متعددی صورت گرفته است که بنابر نتایج این مطالعات، عملیات مرجع گزینی را میتوان با روش های متفاوتی مانند از جمله روش های قاعده مند، مبتنی بر قوانین مکاشفه ای و روش های یادگیری ماشین (با نظارت یا بی ناظر) انجام داد. نکته قابل توجه این است که در سال های اخیر استفاده از پیکره های برچسب گذاری شده در این زمینه رواج زیادی داشته و منجر به تولید نتایج مناسبی هم شده است. با تکیه بر این موضوع، در این جستار به صرورت مروری به بررسی الگوریتم ها و روش های معرفی شده برای این موضوع پرداخته و سعی بر آن است که بهترین روش را برای این مساله گزینش و معرفی کند. در آخر نتیجه ای که استنتاج شد بیانگر این موضوع است که هر یک از الگوریتم ها برای حالتی خاص از ارجاع دهی درون متنی قابل استفاده است و نتیجه بهتری را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

پردازش زبان ، متنکاوی ، مرجع یابی. الگوریتم