بررسی نقش واسطه ای ذهنی سازی در رابطه با ترومای دوران کودکی و امنیت دلبستگی در بزرگسالی

تروما تجربه هیجان شدیدی است که ممکن است منجر به اثرات نامطلوب روان شناختی، فیزیکی و اجتماعی شود که پیامدهای آن از حد معمول فراتر رود. از جمله سازه های تاثیرپذیر از تروماهای دوران کودکی، ذهنی سازی است که ظرفیت فهم افکار، احساسات و خواسته های احتمالی خود و دیگران را مشخص می کند. ذهنی سازی ارتباط نزدیکی با دلبستگی دارد از این جهت، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای ذهنی سازی در رابطه با ترومای دوران کودکی و امنیت دلبستگی در بزرگسالی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش توصیفی همبستگی، شامل تمامی افراد در بازه سنی ۱۸ تا ۶۰ سال که تجربه ترومای دوران کودکی داشته اند و نمونه شامل ۲۹۰ نفر بود که از روش در دسترس استفاده شد. شرکت کنندگان به پرسش نامه های تجارب در روابط نزدیک، کودک آزاری و ظرفیت تاملی، به صورت آنلاین پاسخ دادند. پس از جمع آوری، داده ها با استفاده از AMOS۲۶ و SPSS۲۶ و با روش تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. ذهنی سازی در رابطه با ترومای دوران کودکی و امنیت دلبستگی در بزرگسالی نقش واسطه ای داشت و دیگر فرضیه های پژوهش نیز تایید گردید.

کلیدواژه ها:

ذهنی سازی ، دلبستگی ، ترومای کودکی و بزرگسالی