بررسی کارایی توده زیستی ساکارومایسس سرویسیه (مخمر نان) غیر فعال در حذف آرسنیک از محلولهای آبی

مقدمه: آرسنیک یکی از عناصر سمی متداول است که عمدتا توسط آب در محیط انتقال می یابد. حضور آرسنیک در آب آشامیدنی از نگرانیهای اصلی بسیاری از تامین کنندگان آب در جهان است. بنابر این در این مطالعه جذب زیستی آرسنیک توسط ساکارومایسس سرویسیه (مخمر نان) غیرفعال به عنوان یک جاذب زیستی ارزان قیمت از محیط آبی انتخاب گردید. روش بررسی: این بررسی یک مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگاهی بوده که برروی ۲۴۳ نمونه سینتیک بر اساس روش های آماری در یک سیستم ناپیوسته انجام گردید. در این مطالعه اثر فاکتورهای زمان تماس (۵، ۱۵، ۳۰ ،۶۰ ،۱۲۰ دقیقه و ۲۴ ساعت)، pH (۵، ۷ و ۹)، غلظت آرسنیک( ۱۰۰، ۲۵۰، ۵۰۰، ۷۵۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم در لیتر) و دوزهای جاذب (۵/۰، ۱، ۵/۲ و ۵ گرم در لیتر) بررسی شد. در نهایت، سینتیک جذب و ایزوترمهای تعادلی ماده جاذب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: ساکارومایسس سرویسیه غیر فعال در pH برابر با ۵، مقدار جاذب زیستی g/L ۱ و غلظت اولیه فلز µg/L ۱۰۰ دارای ۴۹/۸۹ % حذف آرسنیک است. ماکزیمم جذب پس از مدت زمان ۶۰ دقیقه مشاهده نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که با افزایش pH محلول کارآیی جذب آرسنیک کاهش می یابد و pH بهینه در محدوده ۵ می باشد. کارایی حذف آرسنیک با افزایش جرم ساکارومایسس سرویسیه تا محدوده ۱ گرم در لیتر افزایش و اما با افزایش غلظت اولیه آرسنیک کاهش می یابد . حداکثر جذب در همان ۱۵ دقیقه اول واکنش مشاهده گردید

کلیدواژه ها:

Biosorption kinetics ، Arsenic ، Aqueous solutions ، Inactive saccharomyces cerevisiae ، Biosorption. ، سینتیک جذب ، آرسنیک ، محلولهای آبی ، ساکارومایسس سرویسیه غیر فعال ، جذب زیستی