تاثیر تمرینات تعادلی بر توجه پایدار پسران ۷ تا ۱۰ ساله با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی شهر کرمان

هدف پژوهش: موضوع توجه از مهم ترین و پیچیده ترین عوامل موثر در آموزش و یادگیری است و یکی از فراوان ترین مشکلات در میان کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی که موجب کاهش کارایی آنان در یادگیری می شود، فقدان توجه است؛ در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تعادلی بر توجه پایدار کودکان با اختلال نارسایی توجه /بیش فعالی است. روش پژوهش: سی کودک با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی از میان کودکان ۷ تا ۱۰ ساله ای که به مرکز درمانی بعثت شهر کرمان مراجعه کرده بودند، انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. طرح تحقیق شامل گروه تجربی همراه با گروه کنترل و روش آن نیمه تجربی بود. تمرینات تعادلی به مدت ۸ هفته بر گروه تجربی انجام گرفت. توجه پایدار شرکت کنندگان با استفاده از نرم افزار عملکرد مداوم سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ناپارامتریک یومن ویتنی و ویلکاکسون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، تمرینات تعادلی باعث بهبود معنی دار مولفه های توجه پایدار کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی شده است. نتیجه گیری: تمرینات تعادلی را می توان در کنار سایر روش های درمانی به عنوان روشی اثربخش برای بهبود توجه این کودکان به کاربرد.

کلیدواژه ها:

اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی ، توجه پایدار ، تمرینات تعادلی