تاثیر القاء تتراپلوییدی بر شاخصهای بقا و رشد در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر القای تتراپلوییدی در قزل آلای رنگین کمان بر بازماندگی و رشد است. در این تحقیق از ۱۰ مولد ماده و یک مولد نر با میانگین وزنی ۲۱۰۰ ± ۱۱۰g استفاده شد. لقاح به روش لقاح خشک انجام شد، پس از گذشتن حدود ۴۶۲۰ درجه- دقیقه از زمان لقاح نمونه برداری جهت تعیین زمان تشکیل اولین تقسیم سلولی صورت گرفت. پس از بررسی و تشخیص زمان اولین تقسیم سلولی در هر مولد ماده، بهینه سازی شوک گرمایی براساس آن و دمای شوک و مدت زمان شوک دهی انجام شد. سنجش سطح پلوییدی با استفاده از روش بررسی نقاط سازماندهنده هستکی صورت گرفت. درصد بقا در زمان تفریخ و تا زمان شنای فعال ثبت و عملیات زیست سنجی تا روز ۷۰ پرورش انجام شد. نتایج نشان داد که درصد القای تتراپلوییدی ۸۰ درصد بود که با بررسی نقاط سازماندهنده هستکی مشخص شد. نرخ بازماندگی از مرحله لقاح تا چشم زدگی در گروه تحت شوک و در گروه شاهد بود و کاهش معنیداری را در گروه تحت شوک نشان داد. از نظر شاخصهای رشد در انتهای دوره آزمایش اختلاف معنیداری بین دو گروه دیده نشد.

کلیدواژه ها:

اولین تقسیم سلولی ، پلوییدی ، بازماندگی ، رشد