بررسی تاثیر سرمایه فکری و ابعاد آن بر نوآوری فناورانه در شرکت های دانش بنیان با تاکید بر نقش تعدیل گری ناپایداری محیط

شرکت های دانش بنیان در تلاش برای ادامه حیات خود در بازارهای متلاطم امروزی با تغییرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بسیاری مواجه هستند بنابراین ضروری است که این شرکت ها جهت پاسخ به چنین تغییراتی بیش از سایر سازمان ها نوآور باشند. با توجه به دانش محور بودن این سازمان ها نوآوری فناورانه و استفاده از فناوری های نوین مناسب ترین ابزار برای انطباق با این تغییرات به شمار می رود. افزایش رقابت محیطی و ظهور فناوری های جدید در بازار که تهدیدها و فرصت های بسیاری را برای سازمان ها فراهم نموده، موجب شده است که چگونگی ایجاد زمینه لازم برای بروز نوآوری فناورانه به دغدغه اساسی برای سازمان ها تبدیل شود. از طرفی ظرفیت یک سازمان برای نوآوری به طور چشم گیری به سرمایه های فکری بستگی دارد و وجود سرمایه فکری و مدیریت صحیح آن، یک نیاز اساسی برای نوآوری به ویژه برای مراکز تحقیقاتی و سازمان های دانش بنیان است. با توجه به خلا پژوهشی که در مطالعه منابع پیشین احساس شد هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه فکری بر نوآوری فناورانه با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری ناپایداری محیط می باشد. این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات، در این پژوهش پرسشنامه بوده که روایی و پایایی آن تایید شده است. جامعه آماری این پژوهش مدیران شرکت های دانش بنیان شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان می باشد که ۱۳۰ نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شده اند. تجزیه وتحلیل داده های گردآوری شده از پرسشنامه با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. با توجه به نتایج به دست آمده میان سرمایه فکری و ابعاد آن و نوآوری فناورانه و ابعاد آن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و نقش تعدیل گری ناپایداری محیط در رابطه مذکور تایید می شود. درنهایت می توان بیان کرد که تقویت سرمایه های فکری موجبات بهبود نوآوری فناورانه و درنتیجه بهبود عملکرد شرکت های دانش بنیان را فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، نوآوری فناورانه ، ناپایداری محیط ، شرکت های دانش بنیان