مقایسه مدل های برنامه ریزی ژنتیکی و مدل درختی M۵ در پیش بینی خشک سالی

خشک سالی، به عنوان یک حادثه ناگوار طبیعی، به طور مستقیم جوامع را از طریق تغییرات در دسترسی به منابع آب تحت تاثیر قرار می دهد. برای درجه بندی شدت خشک سالی، شاخص های متعددی وجود دارد که از میان آن ها، شاخص خشک سالی موثر (EDI) و شاخص بارش استاندارد (SPI) کاربرد فراوانی دارند. در این پژوهش، برای پیش بینی خشک سالی از داده های بارش دو حوضه واقع در استان های همدان و لرستان برای محاسبه شاخص SPIو شاخص EDI بهره گرفته و برای پیش بینی پدیده خشک سالی از دو مدل برنامه ریزی ژنتیکی و مدل درختی M? استفاده شد. بررسی های انجام گرفته نشان داد که این مدل ها توانایی خوبی در پیش بینی پدیده خشک سالی داشتند و از دقت مناسبی برای مسائل پیش بینی برخوردار هستند. از دیگر مزیت این مدل ها، ارائه فرمول های ساده و صریح برای پیش بینی پدیده موردنظر است. ضریب تبیین در مدل M? برای شاخص EDI در بهترین حالت ??/? و در مدل برنامه ریزی ژنتیکی ??/?به دست آمد. همچنین ضریب تبیین برای شاخص SPI در بهترین حالت در مدل M?، ??/? و در مدل برنامه ریزی ژنتیکی ??/? حاصل شد. این مهم نشان دهنده این نکته است که مدل درختی M? در مقایسه با مدل برنامه ریزی ژنتیکی از دقت بالاتری برخوردار بوده و به دلیل سادگی و قابل فهم بودن نسبت به مدل برنامه ریزی ژنتیکی دارای برتری نسبی است

کلیدواژه ها:

دشت سیلاخور ، شاخص SPI ، شاخص EDI ، مدل سازی ، داده کاوی