هوش فرهنگی و یادگیری مهارتهای زبان فارسی در فارسی آموزان غیرایرانی

در پی گسترش فرایند جهانی شدن، حضور و زندگی در سایر کشورها و به تبع آن، تعامل با مردمی که فرهنگ و آداب و رسومی متفاوت دارند، به چالشی بدل گردید که حوزههای مختلفی همچون تجارت جهانی، روابط بینالملل، آموزش زبان و غیره را درگیر نمود. تلاش جوامع انسانی برای به حداقل رساندن این چالش، منجر به ظهور مفاهیم و راهکارهایی شد که پیدایش مفهوم هوش فرهنگی از آن جمله است. پژوهش حاضر نیز در زمرهی پژوهشهایی محسوب میگردد که قصد دارد با اندازهگیری هوش فرهنگی فارسیآموزان غیرایرانی مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره)، به بررسی رابطهی میان این مفهوم با پیشرفت تحصیلی آنان در چهار مهارت زبانی بپردازد. به همین منظور، ۱۲۴ نفر از زبانآموزان مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره) از میان ۲۶۰ زبانآموزی که به تازگی دورهی پایهی زبان فارسی را گذرانده بودند، به روش تصادفی به­عنوان آزمودنیهای پژوهش انتخاب گردیدند و سپس با اندازهگیری میزان هوش فرهنگی آنان از طریق پرسشنامهی هوش فرهنگی آنگ و همکاران (۲۰۰۷)، به تحلیل رابطهی میان مولفههای چهارگانهی فراشناختی، شناختی، انگیزشی و رفتاری هوش فرهنگی با میزان پیشرفت تحصیلی زبانآموزان در قالب نمرات پایانی چهار مهارت زبانی آنان در مرکز آموزش زبان فارسی پرداخته شد. علاوه بر این، در این پژوهش، همبستگی میان هوش فرهنگی و مولفههای آن و مهارت­های زبانی زبانآموزان بر حسب جنسیت و سطح تحصیلات آزمودنیها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این تحقیق حاکی از این است که:     ۱- رابطهی معناداری میان مهارت خواندن با هوش فرهنگی و دو مولفهی رفتاری و فراشناختی آن، همچنین میان مهارت شنیدن با هوش فرهنگی و مولفهی رفتاری آن وجود دارد. ۲- میان مهارت خواندن و معدل کل مهارت­ها با هوش فرهنگی در گروه مردان آزمودنی رابطه­ی مثبت و معناداری وجود دارد. ۳- دو مهارت خواندن و شنیدن با هوش فرهنگی در گروه آزمودنیهای فاقد تحصیلات دانشگاهی، دارای رابطه­ی مثبت و معناداری هستند.

کلیدواژه ها:

هوش فرهنگی ، مولفههای هوش فرهنگی ، مهارتهای زبانی ، فارسیآموزان غیرایرانی