مستندنگاری میراث معماری با بهره گیری از ظرفیت های دانشکده های معماری

مستندنگاری میراث ارزشمند معماری به معنای جمع آوری و طبقه بندی مدارک مرتبط با این آثار، گام اول در تدارک مواد خام «تولید دانش» در این حوزه است که هم در آموزش معماران مفید بوده و هم برای نهادهای متولی مستندنگاری، همچون سازمان میراث فرهنگی یا شهرداری کاربرد دارد. این کار مستلزم صرف منابع مالی، انسانی و تجهیزاتی فراوان است که به دلیل محدودیت های معمول، یا امکان پذیر نیست یا با سرعت کم و کیفیت پایین انجام می شود. از سویی در دانشکده های معماری، یادگیری معماری در بسیاری از درس ها، از طریق بررسی نمونه آثار ارزشمند انجام می شود که خود نیازمند تهیه مستندات این بناها توسط دانشجو و با هدایت استاد است. به نظر می رسد بتوان ظرفیت های آموزش معماری را در جهت نیاز نهادهای مذکور شکوفا کرد تا این کار با کیفیتی مناسب تر و هزینه ای کمتر انجام شود. متن پیش رو، حاصل تحقیقی با هدف امکان سنجی «مستندنگاری میراث معماری ایران» با بهره گیری از «ظرفیت های آموزشی و پژوهشی دانشکده های معماری» است. در این جستار ابتدا «چیستی، چرایی و چگونگی مستندنگاری» پرداخته و با بهره گیری از اندیشه های پژوهشگران یا نهادهای مرتبط، چهارچوب مفهومی موضوع تبیین شده است. سپس ضمن بررسی درس های معماری (دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد) ظرفیت های هریک در مستندنگاری بررسی رابطه این دو مشخص شده و به عنوان نتیجه، راهکارهایی برای نیل به هدف مذکور، به همراه مسیر عملیاتی تحقق این هدف ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مستندنگاری معماری ، آموزش معماری ، مدیریت دانش ، تولید دانش ، چرخ تکمیل پژوهش