اثربخشی آموزش بردرمان هیجان مدار برانعطاف پذیری وخودکنترلی زنان شهر اصفهان

هدف اصلی در این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری و خودکنترلی زنان شهر اصفهان بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده است؛ جامعه مورد نظردر این پژوهش کلیه زنان شهر اصفهان بوده است که تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند؛ برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های خودکنترلی تانجی(۲۰۰۴)، و پرسشنامه انعطاف پذیری اسد بیگی(۱۳۹۳) استفاده شد.؛ همچنین رفتار درمان هیجان مدار در هشت جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا گردید؛  نتایج نشان داد که، آموزش تحلیل رفتار درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری روانشناختی اثرگذار می باشد. بر اساس یافته های پژوهش، آموزش درمان هیجان مدار بر خودکنترلی اثرگذار می باشد.   

کلیدواژه ها:

Emotion therapy ، flexibility ، self-control ، درمان هیجان مدار ، انعطاف پذیری ، خودکنترلی