رویکرد عدم قطعیت در طراحی جانمایی زیرسامانه های ماهواره با درنظر گرفتن قیود فرکانس طبیعی

به منظور بررسی عدم قطعیت در فرکانس های طبیعی سامانه ماهواره نسبت به تغییر جانمایی اجزاء، ابتدا جانمایی بهینه اجزاء یک ماهواره نمونه با هدف کمینه نمودن ممانهای اینرسی اصلی با استفاده از الگوریتم تجمع ذرات با لحاظ قیود کنترلی و هندسی انجام می شود. برای تولید نمونه های تصادفی، از این الگوریتم به تعداد کافی خروجی گرفته می شود که خروجی ها همان مختصات مرکز جرم اجزاء برای جانمایی می باشند و بر اساس خروجی ها، مدل سازی المان محدود نمونه ها با در نظر گرفتن اجزاء به صورت جرم متمرکز، برای جانمایی های مختلف انجام می گیرد. پس از تحلیل مودال نمونه ها و استخراج ماتریس جرمی و سختی، شبیه سازی مونت کارلو بر اساس تئوری ماتریس تصادفی ویشارت انجام می گیرد و مقادیر ویژه ماتریس ها که همان فرکانس های طبیعی است، به دست می آید. درنهایت توزیع احتمالاتی فرکانس های طبیعی شبیه سازی شده به دست می آید. این توزیعات نشان می دهد که در چیدمان ارائه شده توزیع نرمال بوده و میزان پراکندگی نمونه ها بسیار کم است و تغییرات فرکانس طبیعی نسبت به جانمایی بهینه ارائه شده ناچیز است.

کلیدواژه ها:

زیرسیستم های ماهواره ، جانمایی بهینه ، تئوری ماتریس تصادفی ویشارت ، فرکانس طبیعی ، شبیه-سازی مونت کارلو