چگونگی تولید جمعیت های تک جنسی در میگوهای پرورشی

رشد کنونی جمعیت جهان و نیاز روزافزون به پروتئین، نیازمند راهکارهای بهینه در تامین منابع غذایی میباشد. بخشی از تامین ایننیازهای پروتئینی مرهون زیربخش آبزی پروری می باشد. یکی از محصولات آبزیپروری پرورش سخت پوستان می باشد. از عوامل موثر درپرورش سخت پوستان دارا بودن پروتئین بالا، پتانسیل بالقوه پرورش در نواحی لم یزرع و اشتغال زایی می باشد. دو گونه میگوی مهمپرورشی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) و میگوی وانامی ((Litopenaeus vannamei) می باشد. در میگوی بزرگ آب شیرین و میگوی وانامی جنس نر و ماده دارای الگوی رشد دوشکلی میباشند. با توجه به الگوی رشد دوشکلی به لحاظاقتصادی بهتر است جنسی با اندازه بزرگتر و رشد سریع تر پرورش یابد. در میگوی بزرگ آب شیرین با اشاره به تکنیک هایی برای پرورش تک جنسی (monosex) جنس نر شامل تفکیک دستی، قطع پنجه و در نهایت از غده ای به نام غده آندروژنی (androgenic gland) به عنوان یک روش مطلوب برای پرورش جنس نر که نسبت به جنس ماده بزرگتر میباشد، در این مطالعه میپردازیم. در مورد میگوی آبشور وانامی هم به دلیل بزرگتر بودن جنس ماده نسبت به جنس نر برای پرورش تکجنس جنس ماده به تکنیک غده آندروژنی میپردازیم. در این مطالعه سعی میشود ضمن برشمردن مهمترین روشها راهکارهای مورد علاقه آبزی پروران تشریح شود.

کلیدواژه ها:

پرورش تک جنسی ، الگوی رشد دوشکلی ، تفکیک دستی ، قطع پنجه ، غده آندروژنی