اثربخشی درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حل محور بر خشم و سازگاری زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تلفیقی هیجان مدار و راهحلمحور بر خشم و سازگاری زناشویی زنان دارای تعارض زناشویی انجام گرفت. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل زنان دارای تعارضات زناشویی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود. ۳۰ زن دارای تعارضات زناشویی با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گروه گواه گمارده شدند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حل محور طی دو و نیم ماه قرار گرفتند، در حالیکه گروه گواه مداخله حاضر را دریافت نکردند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ)، کنترل خشم (ACQ) و سازگاری زناشویی (MSQ) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حل محور بر مدیریت خشم P≥۰۰۰۱)؛ Eta=۰/۴۱؛ (F=۱۲/۷۱ و سازگاری زناشویی(P≥۰۰۰۱؛ Eta=۰/۴۵؛ (F=۱۵/۲۵ زنان تاثیر دارد. با توجه به تاثیر معنادار درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حل محور، توصیه میشود در راستای بهبود سازگاری زناشویی و خشم زنان دارای تعارضات زناشویی، این روش درمانی تلفیقی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، درمان راه حل محور ، سازگاری زناشویی ، تعارض زناشویی.