اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر سبکهای شوخ طبعی دانش آموزان دختر نوجوان پرخاشگر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر سبکهای شوخ طبعی دانش آموزان دختر نوجوان پرخاشگر بود. روش پژوهش تجربی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان ساری در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بودند. نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان ساری بودند که پس از غربالگری از میان دانش آموزان پرخاشگر انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه ی سبکهای شوخ طبعی استفاده شد. گروه آزمایش در معرض آموزش ذهنآگاهی به مدت ۸ جلسه قرار گرفت و گروه گواه هیچگونه درمانی دریافت نکرد. جهت جهت تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری با استفاده از نرم افزاز SPSS-۲۵ استفاده شد. نتایج نشانداد که درمان ذهن آگاهی سبب افزایش سبک شوخ طبعی سبک شوخ طبعی پیوندجویانه و خودافزاء و سبب کاهش سبک شوخ طبعی پرخاشگرانه و خودکاهنده شده است. بحث و نتیجه گیری: روش ذهن آگاهی به عنوان یک شیوه درمانی باعث میشود که نوجوانانی که قدرت و توانایی ضعیف در کنترل تکانهها و توانایی ضعیف در ارتباط کلامی و سبک شوخ طبعی پرخاشگرانه و یا خودکاهنده با همسالان به خصوص در موقعیتهای تعارضی دارند را حل کنند. نوجوان پرخاشگر بعد از آموزش به این توانایی میرسد که خود بتوانند بر سر مشکلات به وجود آمده در ارتباط با همسالانشان به بحث و گفتگو بپردازد و مشکلات موجود را از طریق ذهنآگاهی و استفاده از سبکهای شوخ طبعی مثبت مانند سبک پیوندجویانه و یا خودافزا حل نماید.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، سبکهای شوخ طبعی ، پرخاشگری