ارزیابی هزینه رفاهی ناشی از افزایش قیمت حامل های انرژی (مطالعه موردی کشور ایران)

در این مطالعه، با استفاده از شاخص­های اندازه­گیری هزینه رفاهی ([۱]EV, [۲]CV) و با بکارگیری تابع تقاضای AIDS[۳] به بررسی اثر افزایش قیمت حامل­های انرژی بر روی هزینه رفاهی مصرف­کنندگان در ایران می­پردازد. داده­های به کار گرفته شده شامل قیمت حامل­های انرژی (بنزین، نفت سفید، نفت گاز، نفت کوره و گاز مایع)، مقدار و سهم مصرف آنها در بازه زمانی ۱۳۸۷-۱۳۵۳ می­باشد. نتایج مدل حاکی از آن است که افزایش در قیمت­ها و یا همان واقعی کردن قیمت­ها براساس سناریوی قیمتی پیشنهادی دولت منجر به کاهش ۵/۱۶ درصد کاهش رفاه مصرف­کنندگان در جامعه می­شود و برای جبران درآمد افراد جامعه در راستای نیل به سطح رفاه اولیه بایستی سالانه مبلغ ۵۱۰ هزار ریال پرداخت شود.

کلیدواژه ها:

حامل های انرژی ، شاخصهای اندازه گیری رفاه ، تابع تقاضایAIDS