مقایسه اثربخشی درمان تلفیقی پذیرش و تعهد مثبت نگر با درمان پذیرش و تعهد و روان درمانی مثبت نگر بر امیدواری زنان افسرده

خلاصه سابقه و هدف: افسردگی در زنان، سطح امیدواری آن ها را به شدت کاهش داده، از این طریق آن ها را با مشکلات متعددی مواجه می سازد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد مثبت نگر با درمان پذیرش و تعهد و روان درمانی مثبت نگر بر امیدواری زنان افسرده اجرا شد. مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه آزمایشی چهارگروهی با سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است. جامعه آماری شامل زنان افسرده شهر اصفهان در پاییز و زمستان ۱۳۹۸ بود. ۸۰ نفر از جامعه آماری با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه آزمایش (هر گروه ۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. از پرسشنامه امیدواری اسنایدر برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. دو گروه درمان پذیرش و تعهد مثبت نگر و درمان پذیرش و تعهد طی ۱۲ جلسه و روان درمانی مثبت نگر طی ۱۳ جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. داده ها ازطریق تحلیل واریانس اندازه های تکرارشده و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که در متغیر امیدواری در پس آزمون و پیگیری به ترتیب بین درمان پذیرش و تعهد مثبت نگر، درمان پذیرش و تعهد و روان درمانی مثبت نگر با گروه کنترل تعهد تفاوت معنادار وجود دارد (۰۱/۰>P). همچنین در مرحله پس آزمون روان درمانی مثبت نگر و درمان پذیرش و تعهد مثبت نگر اثربخش تر از درمان پذیرش و تعهد و در مرحله پیگیری، درمان پذیرش و تعهد مثبت نگر اثربخش تر از روان­درمانی مثبت نگر و درمان پذیرش و تعهد در افزایش امیدواری در زنان افسرده بودند (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر اثربخشی درمان پذیرش و تعهد مثبت نگر همراه با دو درمان پذیرش و تعهد و روان درمانی مثبت نگر بر افزایش امیدواری را نشان داد. بنابراین استفاده از این سه درمان در مراکز درمانی برای زنان افسرده می تواند مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Acceptance and commitment therapy ، Depression ، Hope ، Psychology ، Positive ، امیدواری ، درمان تلفیقی ، روان درمانی مثبت نگر ، درمان پذیرش و تعهد ، زنان افسرده