کاربست شاخص های سنجش اختلاط کاربری اراضی شهری وتکنیک های آمار فضایی در برنامه ریزی توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر اردبیل)

     اختلاط کاربری اراضی یکی از اجزاء ضروری چشم­انداز شهری در توسعه پایدار نواحی شهری و تنوع کاربری­ها است. نحوه قرارگیری کاربری­های شهری، تاثیر بسزایی در سطح کیفیت زندگی و کارایی خدمات مربوط به کاربری­های مختلف دارد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و جمع­آوری منابع کتابخانه­ای است. میزان همبستگی بین شاخص های اختلاط کاربری اراضی و همبستگی فضایی نواحی از نظر میزان اختلاط کاربری شهری بررسی شده و با محاسبه شاخص موران و شاخص نهایی اختلاط کاربری اراضی شهری با استفاده از GIS به دست آمده و اختلاط کاربری اراضی شهری ارزیابی گردیده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اختلاط کاربری بر اساس شاخص آماره کانونی در حد پایین است و اختلاط کاربری بر­اساس شاخص دسترسی کاربری مسکونی به سایر کاربری­­ها فاصله بین مقدار دامنه های مورد نظر در شهر اردبیل زیاد نبوده و در حد متعادل است ولی مقدار مطلوب فاصله در حد پایین است و اختلاط کاربری بر­اساس شاخص آنتروپی نشان دهنده تفاوت چشم­گیر در یک­نواختی و ضعف در توزیع کاربری ها است. شاخص نهایی اختلاط کاربری از طریق میانگین­گیری شاخص­ها نشان دهنده ضعف و عدم ارتباط مناسب آن­ها است و میزان شاخص موران محاسبه شده برای شاخص­های مورد مطالعه نشان دهنده یک توزیع تصادفی است و میزان همبستگی بین این شاخص­ها با استفاده از آزمون پیرسون رابطه معنادار را نشان می­دهد و بر­اساس آزمون رگرسیون خطی با فاصله گرفتن از مرکز شهر از اختلاط کاربری­ ها کاسته می شود.

کلیدواژه ها:

Urban land use mixing ، focal statistics ، entropy ، Moran ، Ardabil City. ، اختلاط کاربری اراضی شهری ، آماره کانونی ، آنتروپی ، موران ، اردبیل