تاثیر مدل های مختلف تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه ای بر تصمیم گیری ریسک پذیر داوران ورزشی

هدف از مطالعه حاضر؛ بررسی تاثیر مدل های مختلف تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای بر تصمیم گیری ریسک پذیر داوران رشته های ورزش تیمی بود. ۲۴ داور مرد در ورزش های فوتبال، فوتسال، والیبال، بسکتبال و هندبال (با دامنه سنی ۱۹ تا ۳۸ سال، درجه داوری: درجه ۳ تا ملی؛ سابقه داوری: ۲ تا ۱۸ سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. بعد از جلسه آشنایی، آزمودنی ها در سه جلسه مجزا با فاصله حداقل ۷۲ ساعت در آزمایشگاه حضور یافتند. در یک طرح درون گروهی به شیوه دوسویه کور و به صورت موازنه متقابل، هر آزمودنی ۳ نوع تحریک الکتریکی شامل تحریک آند، کاتد و شم را بر روی قشر خلفی-جانبی پیش پیشانی راست دریافت نمود. قبل و بعد از هر نوع تحریک؛ تکالیف روانشناختی تکانشگری برو/نرو و بازی قمار آیوا انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوراهه مرکب نشان داد که مقادیر دلتای IGT در شرایط آند و کاتد در مقایسه با شم به شکل معنی داری بیشتر بود (به ترتیب، p=۰.۰۰۳، p=۰.۰۱). همچنین، نتایج نشان داد که مقادیر دلتای IMP در شرایط آند و شم در مقایسه با کاتد افزایش معنی داری داشت (به ترتیب، p=۰.۰۰۰۱، p=۰.۰۰۲). به عنوان یک یافته جدید، این نتایج نشان دهنده اثرات مثبت تحریک آند بر روی قشر خلفی-جانبی پیش پیشانی راست بر عوامل مرتبط با تصمیم گیری ریسک پذیر در داوران ورزشی مرد است. در پایان، می توان چنین نتیجه گیری نمود که tDCS احتمالا می تواند به عنوان ابزاری برای بهبود تصمیم گیری ریسک پذیر داوران ورزشی مورد استفاده قرار گیرد، گرچه تائید نهایی این امر نیاز به انجام تحقیقات متعدد دیگری دارد.

کلیدواژه ها:

تحریک مغزی ، تصمیم گیری ، تکانشگری ، داوران ورزشی ، قشر خلفی جانبی پیش پیشانی