زمینه و هدف: پرستاران ساعات زیادی از شیفت کاری خود را بر بالین بیماران مختلف می گذرانند و باید در یک دوره زمانی به چند بیمار رسیدگی نمایند و در صورت عدم رعایت اصول بهداشتی می توانند در انتقال عفونت به بیماران و سایرین نقش داشته باشند. یکی از مواردی که در انتقال عفونت نقش دارد
زیورآلات هستند؛ لذا هدف از این مطالعه، تعیین میزان آلودگی
زیورآلات پرسنل پرستاری بود.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که بر روی ۲۲۰ نفر از پرستاران بیمارستان های شهرکرد که به روش خوشه ای انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و سنجش سطح
آگاهی در مورد قوانین کاربرد
زیورآلات در محیط بالین، استفاده شد. پایایی این پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ، ۰/۸۶ به دست آمد و تایید شد. سپس از
زیورآلات مورد استفاده پرستاران و کف دست غالب آن ها نمونه گیری و در محیط های غنی کننده کشت داده شد. پس از ۷۲-۴۸ ساعت، نمونه ها بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی مانند Cross tab مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد، از بین شرکت کنندگان در مطالعه، تنها ۷ نفر (۳/۲%) در محیط کار از
زیورآلات استفاده نمی کردند. در کشت های حاصل از
زیورآلات مورد استفاده توسط شرکت کنندگان در مطالعه، استافیلوکک اپیدرمیدیس از بیشترین فراوانی و کاندیدا آلبیکنز از کمترین فراوانی برخوردار بودند. همچنین جنس
زیورآلات مورد استفاده بر میزان آلودگی میکروبی در مورد ساعت نقش داشت (۰/۰۰۰P=،۲۵۹/۸۴=r)؛ اما در مورد سایر
زیورآلات این ارتباط دیده نشد. بین جنسیت شرکت کنندگان در مطالعه با میزان آلودگی میکروبی موجود در ساعت ارتباط وجود داشت (۰/۰۰۰P==،۲۴/۹۱۳=r). به طوری که در زنان بیش از مردان بود. علیرغم اینکه، بیش از ۷۵% پرستاران از ممنوعیت استفاده از
زیورآلات در بالین اطلاع و
آگاهی صحیح دارند، باز هم میزان استفاده از زیورآلات، در حد قابل توجهی بالا بود.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که دست و انواع
زیورآلات مورد استفاده پرستاران به انواع عوامل بیماری زا آلوده می باشند؛ درحالی که بکارگیری اصول حرفه ای تعریف شده برای کنترل عفونت، مهم ترین اصول اجرای برنامه های بالینی می باشد. لذا نتایج این پژوهش می تواند توسط مدیران بیمارستان ها مورد استفاده قرارگرفته تا بر رعایت قوانین و مقررات کنترل عفونت در محیط های بالین به نحو مطلوب تری تاکید نمایند.