تاثیر فلوراید آب آشامیدنی بر میزان پوسیدگی دندان در کودکان نورآباد ممسنی در سال ۱۳۸۷

مقدمه: غلظت فلوئور در آب آشامیدنی در مقادیر کمتر از استاندارد باعث بروز پوسیدگی دندان و در مقادیر بالاتر از حد استاندارد باعث فلوئوروزیس استخوانی و دندانی می شود. در این تحقیق ارتباط بین غلظت فلوراید آب آشامیدنی و میزان پوسیدگی دندان در کودکان ۷ منطقه از شهرستان نورآباد ممسنی بررسی شده است. مواد و روش ها: میزان فلوراید آب آشامیدنی توسط روش SPADNS اندازگیری شد. تعداد ۳۳۴۹ کودک در چهار محدوده سنی ۶، ۹، ۱۰ و ۱۲ سال مورد آزمایش قرار گرفتند و هم چنین هر ۲۸ دندان کودکان مورد معاینه قرار گرفت. آب مصرفی این شهرستان از آب های زیرزمینی تامین می شود. جمعیت مورد آزمایش از نظر شرایط زندگی(اجتماعی-اقتصادی) و نژادی دارای وضعیت مشابهی بودند. یافته های پژوهش: میزان فلوراید آب آشامیدنی در این ۷ منطقه از رنج ۵۳/۰ تا ۱/۰ میلی گرم بر لیتر متغیر بود. میزان پوسیدگی دندان دائمی(Dt) از محدوده ۱۳/۰ تا ۳۴/۰ و میزان پوسیدگی دندان شیری(dt) از رنج ۵/۰ تا ۹/۳ متغیر بودند. با وجود این که میزان فلوراید آب از حد استاندارد پایین تر بود، میزان پوسیدگی دندان هم از حد استاندارد ایران پایین تر است. با انجام آنالیز رگرسیون خطی مشخص شد که بین غلظت فلوراید آب آشامیدنی و میزان پوسیدگی دندان ارتباط خطی مستقیم بسیار ضعیفی وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که در غلظت های پایین فلوراید آب آشامیدنی(۱۰-۵۳ میلی گرم بر لیتر) در پیش گیری از پوسیدگی دندان تاثیر قابل ملاحظه ای ندارد.

کلیدواژه ها:

drinking water ، fluoride ، dental ، آب آشامیدنی ، فلوراید ، پوسیدگی دندان ، نورآباد ممسنی