ارزیابی علل حوادث شغلی رخ داده در پالایشگاه نفت کرمانشاه با استفاده از چک لیست تارانت طی سال های ۸۸-۱۳۶۳

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 202

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SHIMU-20-2_007

تاریخ نمایه سازی: 7 آذر 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: در سیر سریع جهانی شدن، حوادث شغلی مشکلات عمده ای را برای کشورها ایجاد کرده است. بسته به نوع و شدت حوادث شغلی عواقب آن از ناتوانی موقت یا دائم تا مرگ متغیر می باشد. بر طبق مطالعات و پژوهش های صورت گرفته مشخص شده است که بیش از ۸۰ تا ۹۰ درصد حوادث شغلی، مربوط به رفتار نا ایمن و ۱۰ تا ۲۰ درصد آن مربوط به شرایط نا ایمن است. به علت هزینه های بالای ناشی از حوادث شغلی، در دهه های اخیر کشورهای مختلف توجه روز افزونی به این حوادث نشان داده اند. با توجه به این که صنعت نفت به عنوان مهم ترین صنعت درآمدزا برای کشور ما محسوب می شود و هم چنین به علت حوادث مخاطره آمیزی که در این صنعت ممکن است، رخ دهد، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی علل نوع و شدت حوادث شغلی در پالایشگاه کرمانشاه انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر می باشد که در تمام واحدهای پالایشگاه نفت کرمانشاه صورت گرفت. روش بررسی بدین صورت بود که حوادث شغلی گذشته یعنی سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۸۸ با مراجعه به پرونده بهداشتی کارگران استخراج شد و با استفاده از چک لیست تارانت و بر اساس دو نوع رفتار ایمن و شرایط نا ایمن، ثبت گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ و آمار توصیفی صورت گرفت. یافته های پژوهش: نتایج نشان می دهد که طی ۲۵ سال گذشته در این پالایشگاه ۸۶ حادثه اتفاق افتاده است که نیاز به اقدامات اورژانسی داشته اند. بر اساس یافته ها، دست ها(۴/۳۸ درصد) بیشترین عضو آسیب دیده و بیشترین رفتار نا ایمن مربوط به واحد تعمیرات(۸/۶۹ درصد) می باشد. هم چنین نتایج نشان می دهد که فراوانی حوادث به علت رفتار نا ایمن(۶/۸۲ درصد)، شرایط نا ایمن(۱/۸ درصد) و هر دو عامل(۳/۹ درصد) است. همین طور بیشترین فراوانی رفتار نا ایمن در گروه سنی ۳۶ تا ۵۵ سال به میزان ۴/۸۱ درصد مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: به دلیل این که رفتار انسانی عامل بیشترین حوادث شغلی در مطالعه حاضر بود، لازم است که تمرکز بیشتری بر کاهش رفتارهای نا ایمن و نرخ وقوع حوادث، برنامه ریزی و اجرای دوره های آموزشی بر اساس اصول ایمنی مبتنی بر رفتار، ایجاد فرهنگ ایمنی و جو ایمنی مناسب ، شرکت دادن کارگران در امر ایمنی، نظارت دقیق بر حسن اجرای مقررات و دستورات کاری و هم چنین استفاده از تجربیات علمی محققان دانشگاهی صورت گیرد.