فرآیندهای صداداری و بی صدایی در کودکان فارسی زبان با رشد واجی عادی و با اختلال

فرآیندهای واجی، مانند واک­دارشدگی و واک­رفتگی، که در گفتار کودک رخ می­دهد، یکی از عوامل اصلی متمایز کننده­ی گفتار کودک و بزرگسال است. مطالعه­ی حاضر به بررسی و مقایسه­ی خطاهای ناشی از فرآیندهای واکدارشدگی و واک­رفتگی در کودکان فارسی­زبان با رشد واجی عادی و با اختلال واجی می­پردازد. همچنین، این تحقیق خطاهای واک­دارشدگی و واک­رفتگی کودکان فارسی­زبان عادی را با خطاهای کودکانی که به زبان­های دیگر سخن می­گویند، مقایسه می­کند. پنج کودک با رشد واجی عادی (۲ تا ۴ سال) و پنج کودک با اختلال واجی (۴ تا ۶ سال) در این مطالعه مقطعی شرکت کردند. کودکان عادی از مهدکودک­ها و کودکان با اختلال از کلینیک­های گفتار درمانی به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. خطاهای واک­دارشدگی و واک­رفتگی کودکان با استفاده از آزمون «نام­گذاری تصویر» که شامل ۱۳۳ تصویر بود، گرد­آوری شد. نتایج یافته­ها نشان داد که در هر دو گروه از کودکان خطاهای واک­رفتگی بیشتر از خطاهای واک­دارشدگی است. همچنین، فرآیند واک­دارشدگی در آغاز و میان واژه در هر دو گروه دیده شده است؛ اما فرآیندهای واک­رفتگی در میان واژه و واک­دارشدگی در پایان واژه فقط در کودکان با اختلال واجی ملاحظه شده است. تحلیل نتایج در چارچوب نظریه­ی بهینگی نشان داد که تفاوت­های موجود در فرآیندهای واک­دارشدگی و واک­رفتگی بین کودکان با رشد واجی عادی و با اختلال واجی، به­دلیل رده­بندی متفاوت محدودیت­های وفاداری و نشان­داری در دستور زیر بنایی آنان است. همچنین شباهت­هایی در فرآیندهای واک­دارشدگی و واک­رفتگی بین کودکان فارسی زبان و کودکانی که به دیگر زبان­ها سخن می­گویند نیز دیده شده است.

کلیدواژه ها:

صداداری ، بی صدایی ، فارسی زبان ، رشد واجی ، با اختلال ، عادی