ارزیابی مطلوبیت فضاهای شهری از منظر حضورپذیری نوجوانان بر اساس نیازها و ترجیحات آن ها (مطالعه موردی: محله گلسار شهر رشت)

پژوهش حاضر بر حضور نوجوانان در فضاهای شهری که می تواند به عنوان بستری حیاتی به منظور فراهم نمودن فرصت هایی غنی برای رشد انواع ویژگیهای شخصیتی آن ها باشد؛ تمرکز می نماید. امروزه، به دلیل نادیده گرفتن این گروه سنی از مطالعات شهری کشورمان و متعاقب آن، ناکارآمدی فضاهای شهری در پاسخ گویی به نیازهای آن ها، حضور نوجوانان رو به کاهش است. لذا در این راستا، مطلوبیت فضاهای شهری از منظرحضورپذیری نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال محله گلسار رشت بر اساس مدل پیشنهادی، ارزیابی می شود. شیوه مطالعه، توصیفی- تحلیلی بوده که مبانی نظری، کتابخانه ای و تحلیل نظرات نوجوانان با رویکرد ترکیبی، از طریق پرسشنامه، فوکوس گروپ و مصاحبه با نقشه، است. با تکمیل ۲۷۱ پرسشنامه به ارزیابی فضاهای شهری موجود، مطالعه الگوی متداول حرکت و فعالیت های آن ها پرداخته و از فوکوس گروپ و مصاحبه با نقشه به منظور تدقیق و آزمون درستی نتایج روش کمی استفاده می شود. تحلیل داده های کمی، Spss و داده های کیفی، تحلیل محتوا می باشد. یافته ها نشان می دهد که میانگین پاسخ ها، کمتر از ۳ و فضاهای شهری موجود پاسخی مناسب در برآوردن شاخص ها ندارند و الگوی حرکت ۳/۷۸ درصد نوجوانان، غیرفعال و مهم ترین فعالیت های آن ها، فعالیت در فضای مجازی، تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری می باشد. نتایج با تاکید بر این که مدل پیشنهادی می تواند یک رویکرد سیستماتیک و مشارکتی برای ارزیابی فضاهای شهری از دیدگاه نوجوانان باشد؛ نشان می دهد که حضور آن ها در فضاهای شهری به دلیل عدم تطابق با نیازهای دوران رشد، رو به کاهش بوده و این امر محصول نادیده گرفتن نوجوانان از مشارکت در فرآیند برنامه ریزی و طراحی فضاهای شهری است.

کلیدواژه ها:

حضور پذیری ، نوجوانان ، فضای شهری دوستدار نوجوانان ، مشارکت نوجوانان ، برنامه ریزی مشارکتی