مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی و درمان وجودی بر آستانه تحمل، امید به زندگی و رفتارهای خود مراقبتی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه دیابت نوع دو یکی از بیماری های مزمن و ناتوان کننده است. اگرچه اثربخشی درمان های فراشناختی و وجودی بر عوامل روان شناختی مرتبط با این بیماری بررسی شده است، اما توجه اندکی به مقایسه این دو روش شده است. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان های فراشناختی و وجودی بر آستانه تحمل، امید به زندگی و رفتارهای خود مراقبتی زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود که در نیمه دوم سال ۱۳۹۷ به مرکز دیابت فضل ابن شاذان شهر نیشابور مراجعه کردند. از بین آنان ۶۰ نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش (درمان های فراشناختی و وجودی) و کنترل گمارده شدند. آن ها به مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، مقیاس امید اسنایدر و همکاران و پرسشنامه فعالیت های خود مراقبتی در دیابت توبرت و گلاسکو پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نتایج پژوهش نشان داد که بین دو درمان فراشناختی و وجودی در افزایش آستانه تحمل و امید به زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تفاوت وجود ندارد (۰۵/۰درمان وجودی در افزایش رفتارهای خود مراقبتی موثرتر است (۰۱/۰>p). نتیجه گیری درمان های فراشناختی و وجودی نقش مهمی در افزایش آستانه تحمل و امید به زندگی و حتی رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو دارند، ازاین رو می توان از این روش ها در کنار درمان های پزشکی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Existential therapy ، life expectancy ، metacognitive therapy ، resilience ، self-care ، آستانه تحمل ، امید به زندگی ، خود مراقبتی ، درمان فراشناختی ، درمان وجودی