تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر تغییرات سطوح سرمی برخی شاخص های آنژیوژنیکی و آنژیواستاتیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

 مقدمه: یکی از پیامدهای دیابت، اختلال در روند آنژیوژنز می باشد. فعالیت بدنی نیز در بهبود این اختلال نقش به سزایی دارد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح سرمی شاخص های آنژیوژنیکی(NO، VEGF) و آنژیواستاتیکی(ES) در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، ۲۸ زن ۵۰-۴۰ سال مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین وزن ۱۱/۲±۵۸/۷۰ به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند(۱۴ نفر در هر گروه). مداخله تمرینی شامل ۸ هفته تمرین هوازی با شدت(۷۰-۶۰ درصد) حداکثر ضربان قلب به مدت ۶۰ دقیقه در هر جلسه و با تکرار ۵ جلسه در هفته بود. قبل از شروع تمرین و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، سطوح سرمی NO، VEGF و ES و شاخص های متابولیکی ارزیابی شد. تحلیل آماری با روش آنالیز واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS vol.۲۴ انجام شد(P<۰.۰۵). یافته های پژوهش: اجرای ۸ هفته تمرین هوازی سبب افزایش معنادار سطوح سرمی نیتریک اکساید(P=۰.۰۰۹) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(P=۰.۰۱۴)، بهبود حساسیت انسولینی(P=۰.۰۰۱) و لیپوپروتئین پر چگال(P=۰.۰۴۰)، و افزایش غیرمعنادار اندواستاتین(P=۰.۱۰۳)، هم چنین سبب کاهش معنادار در وزن، شاخص توده بدنی، تری گلیسیرید، گلوکز ناشتا، A۱c (P=۰.۰۰۱)، لیپوپروتئین کم چگال(P=۰.۰۲۹) و کلسترول(P=۰.۰۱۲) نسبت به گروه کنترل شد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی منظم با شدت متوسط با بهبود سطوح سرمی شاخص های مرتبط با آنژیوژنز و شاخص های متابولیکی می تواند اثر محافظتی در برابر مشکلات عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.  

کلیدواژه ها:

Endostatin ، Exercise ، Lipid profile ، Nitric Oxide ، Type ۲ diabetes ، Vascular endothelial growth factor ، دیابت نوع ۲ ، نیتریک اکساید ، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی ، اندواستاتین ، پروفایل چربی ، تمرین