الگوی ساختاری درد ادراک شده بر اساس سیستم های مغزی/رفتاری و حمایت اجتماعی با میانجیگری تحمل پریشانی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین الگوی ساختاری درد ادراک شده براساس سیستم ­های مغزی/رفتاری و حمایت اجتماعی با میانجیگری تحمل پریشانی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام بیماران مبتلا به میگرن مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی و دو کلینیک مغز و اعصاب در شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آنها ۳۷۴ بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سیستم­ های بازداری/فعال ­سازی رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴)؛ مقیاس چندوجهی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸)؛ مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و پرسشنامه دردهای مزمن محمدیان (۱۳۷۴) بود. داده­ های پژوهش حاضر با استفاده از روش الگویابی معادله­ های ساختاری تحلیل شدند. یافته­ ها: در پژوهش حاضر یافته­ ها حاکی از برازش الگوی ساختاری پژوهش با داده­ های گردآوری شده بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین سیستم فعال ساز رفتاری و درد ادراک شده منفی بود (۰۰۱/۰=P، ۱۰۹/۰-=β). درنهایت ضریب مسیر غیرمستقیم بین حمایت اجتماعی ادراک شده و درد ادراک شده منفی بود (۰۰۱/۰=P، ۱۴۵/۰-=β). نتیجه ­گیری: به نظر می­رسد حمایت اجتماعی ادراک شده و نظام فعال­ ساز رفتاری انگیزه فرد را برای تحمل پریشانی ناشی از درد با هدف کاهش آن فراهم می­ آورند. براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر مداخلاتی که تظاهرات سیستم­ های مغزی/ رفتاری را تعدیل می­ کنند و فراهم آوردن گروه ­های حمایتی در جهت ارائه حمایت اجتماعی به بیماران مبتلا به درد میگرن پیشنهاد می­ شود.

کلیدواژه ها:

تحمل پریشانی ، حمایت اجتماعی ، درد ، سیستم های مغزی/ رفتاری ، میگرن