بررسی زمین شناسی و پترولوژی زغال سنگ های گلندرود البرز مرکزی

در این مقاله زمین شناسی و مشخصات پتروگرافیکی زغا لهای بیتومینوز (۸۲% ۱۰Ra) منطقه گلندرود البرز مرکزی در شمال ایران بررسی گردیده است. زغال سنگ های این منطقه که در داخل رسوبات زغال دار سازند شمشک قرار گرفته اند، در زمان تریاس فوقانی – ژوراسیک زیرین به صورت ۳۲ لایه زغالی در یک محیط مردابی نهشته شد هاند. این زغال ها با درصد خاکستر (۶/۱۸-۲/۱۲%)، مواد فرار (۳/۳۹-۳/۲۸%)، و ارزش حرارتی (kcal/kg ۸۸۸۰-۷۴۳۰) نسبتا زیاد مشخص م یشوند. وجود مقدار گوگرد کلی کم در زغال های گلندرود (۰.۴۵-۱.۰۵ %wt)، نشانه نهشته شدن این زغا ل ها در یک محیط رسوبی لیمنیک وابسته به آب شیرین است. کانی های شناسائی شده در زغال سنگ های گلندرود از نوع دلومیت (بیش از ۸۰ %)، سیدریت، کوارتز، اسفالریت، گالنیت و کائولینیت است و پیریت فقط در زغال برخی لایه های زغالی به صورت ذرات ریز و پراکنده دیده م یشود. ماسرال های تشکیل دهندهبخش آلی این زغال ها بیشتر از گروه ویترینیت (کلوتلینیت) و اینرتینیت (فوزینیت) می باشد که  حفرات و درز و شکاف آ نها از کربنات و سیلیس پر شده است. با کاهش درصد مواد فرار زغال ها از لایه های سطحی به سمت عمق، درجه زغالی شدن زغال ها افزایش یافته و نوع زغال ها از گازی تا گازی چرب تغییر پیدا میکند.

کلیدواژه ها:

بیتومینوز ، زغال سنگ گلندرود ، ماسرال ، شمشک ، زغالی شدن